ERİM (Kerim)

türk matematikçi ve mekanikçi
(İstanbul 1894 - ay. y. 1952).

İstanbul Yüksek mühendis mektebi ni bitirdikten (1914) sonra Berlin Üniversitesinde Albert Einstein'ın yanında doktorasını yaptı (1919). Türkiye'ye dönünce, bitirdiği okulda öğretim üyesi olarak çalışmaya başladı. Üniversite reformunu (1933) hazırlayan kurulda görev aldı. Aynı yıl yeni kurulan İstanbul Üniversitesi fen fakültesi analiz profesörü ve dekanı olduğu gibi Yüksek mühendis mektebi'nde de ders vermeyi sürdürdü. Yüksek mühendis mektebi İstanbul Teknik üniversitesine dönüştürülünce (1946) buradan ayrılarak yalnızca Fen fakültesi’ndeki çalışmalarını yürüttü.

Aynı fakültede ordinaryüs profesör oldu, yine dekanlığa getirildi (1948). Fakülteye bağlı Matematik enstitüsü'nün başkanlığını yaptı (1940-1952). Türkiye'de yüksek matematik öğretiminin yaygınlaşmasında ve çağdaş matematiğin yerleşmesinde etkin rol oynadı. Mekaniğin matematik esaslara dayandırılmasında da öncülük etti.

Matematik ve fizik bilimlerinin felsefe ile olan ilişkileri üzerinde de çalışmalarda bulunan Erim'in almanca ve türkçe yapıtlarından başlıcaları: Über die Tragheitsformen eines modulsystems(Bir modül sisteminin süredurum biçimleri üstüne 1928), Nazari hesap (1931), Mihanik (1934), Über eine neue delinition des mehrdimensionalen integrals (Çok dimensiyonlu integrallere ilişkin yeni bir tanım üstüne, 1941), Diferansiyel ve integral hesap (1945), Über höheren dilrentialelemente einer regel/lache und einer Raumkurve (Bir uzam eğrisi ve bir taban düzeyinin yüksek ayrıntılı öğeleri üstüne, 1945).