bitiş
İtalyanca CADENZA, KADANS olarak da bilinir, besteyi oluşturan bölümlerden birinin bitiminde ya da bitimine yakın yerinde eşliksiz olarak (solo) çalman, cesur ve ustaca seslendirmeye olanak veren (bravura) parça. Özellikle virtüözlük gerektiren konçerto sololarında doruğa yükselişi sağlar. 19. yüzyılın ortalarına değin yorumcular bestecinin kompozisyonda bu amaç için bıraktığı boşluklarda doğaçlama yaparlardı. Bitiş, yorumcunun yalnızca çalma ustalığını gösterdiği bir bölüm değildi; aynı zamanda anında yaratma yeteneğiyle imgelem gücünü de sergilerdi. Çağdaş yorumcular ise klasik konçertolar için bile notaya geçirilmiş bitiş parçaları kullanırlar. Çağdaş konçertolardaki bitişleri ise genellikle besteci kendi yazar.