KAVGALAŞMAK

gçz. f. iki ya da daha çok kimse sözkonusuysa, birbiriyle kavga etmek.

KAVGALI

1. Bir kimseyle ya da bir- birleriyle kavga ederek darılmış, ilişkisini kesmiş kimse ya da kimseler için kullanılır: Ben onunla kavgalıyım. Onlar kavgalı, birbirleriyle görüştürmezsiniz.
2. Kavga ile yapılan ya da içine kavga karışmış iş, olay için kullanılır: Kavgalı bir miras. Kavgalı bir toplantı.

KAVGASIZ

sıf. Kavgası olmayan: Kavgasız bir yaşam.
♦ be. Çatışma, kavga olmadan: Kavgasız bir günümüz geçmiyor. Kavgasız yaşamak. işlerini kavgasız halledemiyorlar.

KAVGASIZLIK

a. Kavgasız olma durumu: Kavgasızlığın, huzur içinde yaşamanın düşünü kuruyor.