Denizaltı yüzey şekli

jeomorfoloji ve derinlik haritalarında gösterilir.

Genellikle iki çeşit yüzey şekli ayırt edilir:
1. yapısal yüzey şekilleri
denizaltındaki biçimsel bozulmalarla ortaya çıkmıştır. Denizaltındaki biçimsel bozulmaların nedeni şöyle sıralanabilir: tektonik olaylar, yırtılma fayları ya da aralayıcı tipte kırılmalar (sırtların eksenel vadisindeki çukur, sırtların yanındaki basamaklı platolar ya da alçalan kıta kenarları) ya da okyanus çukurları ve önülkelerinin iç kenarları gibi yan basınçlara uğramış kuşaklardaki kıvrılmalar; volkanik olaylar, özellikle birbirine yaklaşan (okyanus çukurları) ya da ötelenme halindeki levhaların sınırlarında ve sıcak noktaların üst kesiminde (denizaltı dağları) gelişir; diyapirik olaylar, plastik çökelleri (özellikle buharlaşma ile oluşan evaporıtler) etkiler ve tuz kubbeleri oluşturur.

2. işlenmiş yüzey şekilleri
üç süreç dizisinin etkisiyle tortul örtülerde gelişmişlerdir: mekanik ufalanma (soyulma örneği), kimyasal ayrışma (kimyasal aşınma) ve biyolojik etkinlik gibi ilksel süreçler; dengesini yitirmiş yamaçlar üzerindeki gereçlerin aşağıya hareketinin yol açtığı çekimle ilgili süreçler (oluklar, yarıntılar, kanallar, kum çağlayanlarının açtığı kanyonlar, kaymalar, göçüntüler, çamur akıntıları, türbidit akıntıları); aşındırma, taşıma biçimleri (kırışıklar, ripple mark'lar, çizgisellikler, şeritler) ve çökeller (derin deniz okları) yaratan akıntılara bağlı süreçler.

Bu mekanizmaların ve süreçlerin uzun bir zaman dilimi içinde gelişmesi, denizal- tındaki büyük fiziksel coğrafya bölgelerinin birbirinden ayırt edilmesine olanak verdi: taşkürenin hareketliliği nedeniyle yavaş yavaş yer ve düzey değiştiren kıta kenarlan ve okyanus çanakları. Suküreyi etkileyen değişiklikler (iklim değişiklikleri, deniz düzeyindeki alçalıp yükselmeler, yüzeysel ya da derin akıntıların ortaya çıkması ya da yer değiştirmeleri, verimlilik bölgelerinin yer değiştirmesi, vb.) yüzey şekilleri ayrıntılarında, özellikle de kanyonlarda ve vadilerde ortaya çıkar.