Bukalemunlar kristaller arasındaki mesafeyi arttırarak hangi rengin seçilerek yansıtılacağını değiştirebilirler. Kristaller arasındaki daha büyük boşluklar daha uzun dalga boylarını yansıtmada daha iyidir. Yani aralık arttıkça renk maviden yeşile, sarıya, turuncuya ve kırmızıya doğru değişir. Bilim insanları durağan yeşil bukalemunlar ile uyarılmış sarı bukalemunların deri örneklerini karşılaştırdılar. Ve buldular ki uyarılmış bukalemunda kristaller arası boşluk çok daha fazla. Burada tek bir hücrenin büyütülmüş hali ile hücrenin yansıttığı rengin maviden yeşile, yeşilden sarıya, turuncuya ve kırmızıya değişimini görebilirsiniz. Buna ek olarak, aralarındaki mesafe azalırken kristallerden yansıyan ışığı gösteren bir bilgisayar simulasyonu da bu gözlemlerle birebir uyuşmakta. Dahası, deriye uygulanan fiziksel basınç kristallerin sıkışmasına yol açarak daha çok mavi yansıtmasına neden oluyor. Bu basınç kaldırılınca kristaller tekrar genleşerek daha fazla yeşil ışık yayar. Derilerinin altında, kristal barındıran bir diğer hücre katmanı söz konusu olunca bir bukalemunun derisinin yapısı daha da büyüleyici hale gelir. Ama bu kristaller daha büyüktür, daha aralıklıdır ve daha düzensizdir. Bunun anlamı, spekturumun kızılötesi kısmında daha uzun dalga boylu yansıtma yaptıklarıdır ve daha geniş bir aralıktaki dalga boylarını yansıtırlar. Bu bukalemunlar parlak güneşli habitatlarda yaşadıkları için bu katmanın görevinin güneşten gelen ısıyı yansıtmak olabileceği düşünülmektedir. Yani erkek bukalemunlar kırmızı ve sarı pigmentler salarak renklerini değiştirmezler. Onun yerine daha harika bir şey yaparlar. Onlar, görünür spektrum dahilindeki yapısal renkleri oluşturmak adına nano ölçekli kristaller arasındaki mesafeyi bizzat ayarlarlar. Bana göre şaşırtıcı olan şey şu ki, bugün ve bu çağda bukalemunların renklerini nasıl değiştirdiklerini biliyoruz sanıyorduk. Ama aslında neler olup bittiği sorusunun cevabını bize fizikçi ve biyologların ortaklaşa çalışması verdi.


Çeviri İçerik - Yazar: Derek Müller