Ağlamak kısmetmiş bize ezelde
Gel gönül seninle biz ağlayalım
Tükendi sermaye kalmadı elde
Gel gönül seninle biz ağlayalım
Kovdukça oturdu içime zillet
Rabbim, ne büyük dert, ne büyük illet
Ben gamlı kederli, gülerken millet
Gel gönül seninle biz ağlayalım
Ezdikçe sırtımı şu geçim derdi
Hep güldü geçtiler namerdi, merdi
Bir zaman beni de dostlar severdi
Gel gönül seninle biz ağlayalım
Baba ayakkabı, meret delindi
Tutmaz oldu, alt tarafı silindi
Baba suya giden bizim kilimdi
Gel gönül seninle biz ağlayalım
Baba ceketimi görmüyor musun?
Pantolon ne halde sormuyor musun?
Baba bana saat almıyor musun?
Gel gönül seninle biz ağlayalım
Baba bir bilezik bir küpe çok mu?
Bize de bir manto bir etek yok mu?
Soran yok aç mısın yahut da tok mu?
Gel gönül seninle biz ağlayalım
Baba ne getirdin, durma veriver
Baba ver de ondan sonra giriver
Baba elin boş mu hemen gidiver
Gel gönül seninle biz ağlayalım
Baba var mı ver yiyeyim durmadan
Baba büyüt beni tokat vurmadan
Baba durma çalış, koş oturmadan
Gel gönül seninle biz ağlayalım
Sabahleyin papucumu ararım
Bulamazsam ben hanıma sorarım
Saçlarımı ellerimle tararım
Gel gönül seninle biz ağlayalım
Ya Rab yardım eyle Ziya kuluna
İlet onu Habibinin yoluna
Evde ekmek, zeytin, soğan buluna
Gel gönül seninle biz ağlayalım
ÖMER ZİYA SOYYİĞİT
