Sessizliğin içindeyken birden, çıkıp gelmeyeceğini bilerek sana ait düşlerle hayatımda renkler yaratmaya çalışayım, dedim..

Ne zamandır bu dağ evine gelmemiştim. Sonbaharın başlangıcı olmasına karşın oldukça serindi. Kulübenin bahçesindeki uzun kavaklar etrafa kızılımsı sarı yapraklarını dağıtmış, yeşil çamlarla hoş bir uyum sağlıyordu. Yürürken çıtırdayan yaprakların sesiyle birden durdum. Sen yanımdayken bahçeyi bu çıtırtılarla dans ederek geçmiştik. Ve durduğumuzda dudaklarıma masum bir buse kondurmuştun..

Özlemişim, evimizi. Derin bir nefes alıyorum. Kendi kendime renklere devam et diyorum. Sen hiç gelmeyeceksin, biliyorum. Ve ben sensizliklere çizgilerle müzikler çizmeliyim. Biliyorum sende isterdin. Belki de geç kaldığımı bile düşünmüşsündür..