onunla tanışmamız sıradan ama bize göre farklıyıdı.bana teklif eden birinin en yakın asrkadaşıydı.
ilk başlarda sadece arkadaştık.zamanla daha sık görüşmeye başladık.artık sadece arkdaş değil dottuk.öyleki birbirimize isimizle bile hitab etmez CANIM diye konuşurduk.sekiz ay sonra gitmeye karar verdiğini ama sadece bana veda etmek istediğini söyledi.gideceği gün görüştük yolun ortasında sarılmış öylece ağlıyorduk.ikimizdede konuşacak hal kalmamıştı.ne o gidebiliyor nede ben gitme diyemiyordum.sonunda ayrıldık kimizde perişandık.eve giden yol bitmiyordu.sabaha dek ağladım.çünkü ayrılırken daha dönmem demişti.bu kadar gözyaşının sebebini ona ulaşamadığımda ki sinirimin sebebini şimdi anlıyordum BEN ONU SEVİYORDUM. yazık bunu ona söylememe imkan yoktu.biz dosttuk.güveniyorduk.hem o beni sevmiyordu ki.(ben öyle sanıyodum en azından)
gittiğinin altıncı ayıydı.amansız br hastalığa yakalandım.doktorlar tedavi olmazsam yaşamayacağımı yaşasam bile mutlaka bi özür kalacağını söylediler.ilaçlrı kullanmıyor tedavilere cvp vermiyordum.geçirdiğim bi baygınlık sonucu hastaneye yattım.günlerden sonra telefonumu açtığımda yalnızca arayanlar mesajında onun numarasını gördüm.
telefon elimdeyken aradı.neden bi aftadır telefonun kapalı dedi.şok oldum demek ben uyuyalı bir hafta olmuştu.demek doktorların aralarında konuşmalarının bana söylememelerinin sebebi buydu.o anda kulaklarımın üşüdüğünü hissettim.canım şuanda müsait değilim iyiyim merak etme seni ararım dedim ve cvp vermesine kalmadan telefonu kapattım.tekrar aradığında şarjım bitti diyecektim.neyse elimi kulağımı götürdüm aman allahım buz gibiydi.ve elime diken gibi bişiy batyodu.hemşireyi dinlemeden yataktan kalktım.lavaboya gittim.aman allahım onun bakmaya doyamadığı belime uzanan saçlarım yoktu artık.tedavi esnasında çok kısa bi biçimde kesmişler meğer.uyandığımda yoğun bakım odasındaydım.başımda ağzımda boynumda bir sürü alet vardı.aradan iki gün daha geçmişti...
ertesi sabah odaya geçtim ne zaman çıkarım acaba diye düşünüyordum ki telefonum çarptı gözüme.açsam aryacaktı ne cvp verecektim.hastanede olduğumu söyleyemezdim gelmeye kalkardı.beni bu halde görmesini istemiyordum.açmasam daha sonra ne diyecektim.bu düşünceler içinde uyudum.sabah uyandığımda kendimi iyi hissediyordum.tlefonu açtım hemen yine arayanlar msjında yalnızca onun num vardı.bu defa ben aradım.nerdesin sen dedi.işlerim vardı kusura bakma canım nasılsın dedim.lafı dolaştırma hangi hastanedesin dedi.boşver dedsim yanına geleceğim söyle yüzyüze konuşuruz dedi isremiyorum dedim neden dedi.bakmaya kıyamadığın boyattığımda günlerce yüzüme bakmadığın saçlarım yok artık diyemedim.bu günleri anıyor dalıyordum.ordamısın dedi.saçlarım diyebildim hıçkırıklar boğazımda düğümlenmiş konuşamıyordum.anlamıştı.zaten o anda gerçekten telefonun şarjı bitti.sonra ki konuşmamızda başarmıştı eğer tedaviyi kabul edersem oda geri döneceğini söyledi.anlaştık kendin için değil benim için değil İKİMİZ İÇİN YAŞAMALISIN dedi.uzun bi zaman sonra saçlarım enseme inmiş en azında toplanacak kadar uzamıştı.tedavide bitmiş oda dönmüştü.eski günlere döndük.geziyor yiyor içiyor eğleniyorduk.aradan iki sene geçti.iş icabı şehir dışına çıkmam gerekiyordu.arkadaşlardan biriyle konuştum bana hiç ummadığım bişiy öğrendim arkadaşa beni sevdiğini söylemişti o.iki sene önce tıpkı onun yaptğı gibi bende yalnızca ona veda ettim.kararlıydım bu üğrendiğimden sonras onunla konuşacaktım madem o da beni seviyodu aramızda ne gibi bi engel olabilrdiki???
taksiye bindik.otogara giderken şoför bizi sevgili sanıp ALLAH AYIRMASIN dedi.yüzüne baktım bişiy demeyecekmisin der gibi.gülümsedi beni kendine doğru çekti ve alnımdan öptü.beni omzuna yatırdı.ellerimiz gerçek sevgililer gibi ayrılmıyordu.ayrılık neden bu kadar zor dedim BAZI DUYGULARIN YAŞANMASI İÇİN ŞART AMA...diye cvp verdi o yol hiç bitmesin istiyordum.ama her güzel şey gibi buda bitmişti.biletimi beraber aldık.ben yalnız beklerim sen git dedim. sinrli bi sesle OLMAZ SENİ BEŞKASINA BIRAKMAM dedi.(sadece bana has bi bakışı vardı açıklamak istemediği şeyler olduğunda bu bakışıyla konuşur bakışları herşeyi anlatırdı)öyle bi bakış attı...
yazık tam konuşmaya karar verdiğim anda muavin K...yolcusu kalmasın diye bağırmasın mı?
Bavulumu kendi eliyle yerleştirdi.koltuğumu buldu cebinden iki çikolata çıkardı.sen seversin diyerek bıraktı.sarıldık otobüsün koridorunda.ben senin gibi temelli gitmiyorum en fazla bi hafta dedim.bilmiyorum bu seferki başka sanki bi kopukluk olacak aramızda bu ayrılık bişiyleri bozacak dedi.tamam artık ağlarım bak dedim.sesini çıkarmıyordu.boyumdaki kollarının titrediğinden kendini sıktığı belli oluyordu.anladım bunu hıçkırık seslerim duyulmasın diye yapıyordu.yanında hiç ağlamadım.aşağı indi camdan el sallıyorduk.onun yanında bir kız daha vardı dikkatle baktım bu kız bendim gitmen hiç iyi olmayacak dön diye bağırıyordu.o bunun farkında değildi.içime bir sızı düştü.mecbur olmasam asla gitmicektim.ama hala ağlamıyordum...
bir hafta sonra aynı yoldan geri dönüyordum.aklımda hemen konuşmak vardı hemde S...adım atar atmaz.kesin gelmişti.çünkü telde sana ilk ben hoşgeldin diyeceğim demişti.aşağı indim bavulumu aldım gelmemişti.içimden hem kızıyor hemde hoşgörüyordum.gerçek sevgili değilizya.hem işi vardır.gelmek zorunda değilki diyerek kendimi avuttum.vakit gece yarısını geçtiği için taksiye binip ve döndüm.yarın ilk işim onunla konuşmaktı...
aramadım süpriiz yapacaktım.gerçi dün gece S...de olacağımı biliyodu ama bugün beklemediği bi anda karşısına çıkacaktım.heyecanla giyindim.erkenden işyerine gittim.güzel bi kız açtı kapıyı E...yok mu dedim.haber vereyim dedi.bekleme odasındaydım geldi.beni gördüğüne sevinmişti ama gözlerinde bi hüzün vardı.daha mesafeli davranıyor konuşurken gözlerini kaçırıyordu.(önceden gözlerini gözlerimden hiç ayırmazdı..)
nasılsın dedim evleniyorum dedi.(herzaman yaptığı bi şaka olduğu için kaale almadım )kimmiş bu talihsiz dedim.bana kapıyı açan kızı gösterdi.içimdekileri kahkahalara saklayarak haberi var mı dedim üç gündür çıkıyoruz dedi.
demek beni almaya gelmeyişinin,soğuk davranışlarının ,aramamasının sebebi buydu.
kıza tanıştırdı beni en samimi arkadaşım deği kardeşten öte dostum dedi.artık gitmelerim seyrekleşmiş onunda aramaları azalmıştı.tıpkı ayrılırke dediğ gii Bİ KOPUKLUK OLMUŞTU ARAMIZDA sevgili olmak zorunda değildik ama neden eskisi gibi samimi değildik?aradan üç ay geçmişti ama birbirimizi doğru dürüst üç defa görememiştik.
bir gün onun birlikte olduğu kız beni aradı.sen onun kardeşi gibisin ne olur öğren beni sevmiyor mu dedi.kavga etmişler kızın ailesi sıkıştırıyormuş istemiyosa bıraksın bizde öylesi sorumsuz adama kız yok diye.kız telefonda nasıl ağlıyordu anlatamam.hastanede döktüğüm gözyaşlarım geldi aklıma gerçekten seven ne çeker bilirim dedim.telefonu kapatıp onu aradım.kendisine yan baktırmayan insana neler saydım neler.o kızla oynama seviyomusun dedim ses yok.anlamıştım müsait değildi.ertesi gün gelecem konuşuruz deyip kapattım telefonu.
o gece nasıl sabah ettim bilmiyorum.oldukça ağır hareket ettim.gittiğimde kız yoktu kavga ettikten sonra ayrılmış işten.
odaya geçip konuşmaya başladık.ailesiyle tanışmışsın kızın daha neyi bekliyosun ailesi yüzük takn diye sıkıştırıyomuş kız telefonda bana yalvardı dedim.dedi ki: O EVE BİDAHA GİDERSEM ONU O EVDEN GELİNLİĞİYLE ÇIKARIRIM dedi.yüzüne bakamıyordum.hareketlerinden anlaşılıyordu ki o da benim yüzüme bakamıyordu.dedim ki yani gerçekten seviyosun sesi titredi "ee..evet.."bunu duyar duymaz çıktım ordan yan dükkanda ki kuyumcuya gittim il işim söz yüzüklerini almak oldu.ordan çıkıp pastaneye( kız isterken çikolata adettendir:-)kolonya falan.bunların hepsini ayrı ayrı paketletip ona getirdim ne bunlar dedi.ALLAH MESUT ETSİN dedim.
kapıdan çıkarken kendi kendime şunu tekrar ediyordum SEVMEK SEVDİĞİNİ MUTLU GÖRMEKTİR...
ERTESİ AKŞAM SAAT SEKİZDE TELEFONUM ÇALDI.ARAYAN ONUN ANNESİYDİ.KIZIN EVİNDE TOPLANDIKLARINI OĞLUNUN EN YAKIN ARKADAŞINI OĞLUNUN NİŞANINDA GÖRMEK İSTEDİĞİNİ SÖYLEDİ.HASTANEDEYİM DEDİM VE TELEFONU KAPATTIM EVET HASTANEDEYDİM AYNI ODADA AYNI YATAKTA VE AYNI HASTALIĞIN AZABIYLA...



sevmek evdiğini mutlu görmektir