Sevgilerimizin üzerinde seneler geçti
Yağmurlar yağdı zamansız
Karlar karıştı beyazlıklara
Son otobüste kalktı terminalden
Pencereden son defa seni seyrettim
Sonsuza el sallıyordun
Güzel yüzünü görmeyeli
Sanki asırlar oldu
Şehrin sokaklarında dolaştım sensiz
Hatıralar geçit resminde sessiz
Albümlerde soldu resimlerin
Kağıt parçalarına yazılmış
Mektuplarında silindi sevgilerin
Kalp şeklinde
Adımızın baş harflerini yazdığımız
Akasya ağacınıda kesmişler
Yerine parke taşlarında
Sevgi yolu yapmışlar
Gözlerim elele seni aradı
Yürüdüm gittim hasretlikten
Sevgilerimizin üzerinden çok zaman geçti
Oturduğumuz parkta
Aynı masada seni düşündüm
Parkın radyosunda melonkoli çalıyordu
Anılarım canlandı birden
Gittiğim günün üzerinden seneler geçti
Ama seneleri geri döndüremedim
İnan seni unutamadım
Herşey küllenir sandım
Ama aldanmışım
Seneler sonra seni gördüğümde
Seneler değil asırlar geçsede
Sevgilerin üzerinden
Anladım ki sevenler unutmazmış
mehmet özbilen
