Belki bu satırları yazarken ben
Uzak diyarlarda gönül eğliyorsun sen.
Belki de,
Kim bilir, belki de;
Neden olmasın beni düşlüyorsundur için için.
Gözlerinin içine baka baka
“seni seviyorum”
“Sen benim nar tanemsin,bir tanemsin”
deyişlerimi anımsıyor,
Hatırladıkça
başına ağrılar saplanıyor, boğazına bir şeyler kaçmış gibi yutkunuyorsundur.
Ben,
Her yağmur sesinde
Çıkarım İstanbul sokaklarına
Ve ıslak kaldırımlarında
Seni bulur
Ve seni yudumlarım nefes gibi.
Ah!
Sen yok musun?
Vazgeçemediğim,
Unutamadığım
Hep ağladığım.
Dayanamıyorum sana
Dayanamıyorum sana.
Dayanamıyorum...
Halimi bir bilebilsen ahh! ! ! ! Ah!
Bir bilsen
Bir duyabilsem feryatlarımı.
Sahi sen nerdesin?
Nerelerdesin?
kağan alptürk
