IzDIRap Gün sonu; ışıklar, araba kornaları, renkler, insan sesleri… silinir yavaş yavaş kapımın arkasında. yalnızlığım koyulaşır böyle ağır ağır, aheste. Gün kararmış, gün aydınlanmış… bana ne! gün sonu, canım sesli tekilliğim gider, kahrolası bu sessiz yalnızlık oturur ayakuçlarıma. Ne konuşayım şimdi, ne anlatayım? ne anlatsam deli, ne söylesem bunağım! oysa, gün ışısa şimdi ezan okunsa, ışıklar yansa tek tek sonra onlar geri sönüp, araba farları her biri tan yeri gibi geçseler penceremden. ama gün sonu, ışıklar, araba kornaları, renkler, insan sesleri… siliniyor yavaş yavaş kapımın arkasında. ah güzelim, hey gidi eski dostum, ah derdimi dinleyen sesli yalnızlığım. ~ by iedebiyat Son düzenleyen Blue Blood; 21 Aralık 2006 01:51
