Sana bir gün hoşça kal diyeceğimi biliyordum zaten,
hoşça kal papatyam,
hoşça kal…
Acımasız hayat bazen akrep gibi,
son darbeyi kendine vurur,
ve kıyar ya canına,
sana da öyle oldu…
İnsanlar zalim olmuş, sevgiye aşka katil olmuş,
gülen yüzlere isyankar,
ihanete aç kalmışlar…
Sevmişler geceyi gündüzden çok,
ayı güneşe yeğlemişler pörsümüş tenlerinde…
Kuru ekmeği bulamazken,
şarap ile kaşara meyletmişler boş mideyi…
Bir damla sevda bulamazken,
esir sanmışlar sevdaları kendilerine…
Hoşça kal papatyam,
yeşil denizimin beyaz gözyaşı,
sevdamın en beyaz gelinliği,
hoşça kal…
Bir gider bin açarsın ya sen,
bir dalın gider bin kök doğarsın yürekte…
Sen salın yine sımsıcak gülen yüzünle,
Sonbaharın serin yeliyle, baharın ılık meltemiyle,
aç beyaza hasret gönüllerde damla damla…
Çiğnesinler seni çamurlu postallarıyla,
ihanet askerlerinin kılıksız neferleri,
sevda eşkiyası olsun anılsın adın,
can ver sen bu yolda,
birkaç yoldaşınla…
Ben ağlarken gülen gözyaşlarımın,
damladığı yüreksin sen…
Kokunu hasretime, adını dağlara,
sevdanı yüreğime yazacağım,
ve her sevdayı,
sana adayacağım…
Hoşça kal papatyam…
bedri kenan karaal
