Kim anlayabilir beni sessiz odamda.
Aşklarım, kavgalarım,
Ve yine ardından yalnız kalmalarım.
Vefamı; teşebbüsünde kalmış ellerindemi arasam.
Yoksa anne kaygısızlıgındamı?
Yada sarhoş satırlardamı?
Geberiyorum sensizligimde.
Köpekleşiyor yalnızlıgım.
Tam gitmek isterken şehrinden.
Gözyaşlarım sana teslim olmasada.
Yükünü taşıyamadıgı duygularıma kapılıyor,
Nacizane oluyor kimligim mısralarda.
Bırakıyor kendini.
Bırakıyor ebedi teslimata.
Mültecileşirken düşüncelerim.
Ve yine sakinleşiyorum.
Sokulurken koynuna.
Gurbet hasreti çekiyorum olmayışlarına.
Naralar patlıyor yalnızlıgıma.
Küfrediyorum duvarlara.
Sızarken gün ışıgı odama.
Sensiz olmalarıma.....
Yanarım........
özdemir ünler
