Önceleri geceydi, simsiyahtı gökyüzü
Her mevsim sonbahar
Anılarım soluk ve anlamsız
Arayışlar yerleşmişti sıcacık yüreğime
Bir susuzluk ki çağlayanlar bile dindiremez
Bir kafesteydi yüreğim sevgiye aç
Güvercinlerim vardı tutsak içimde
Kanat çırparlardı çığlıklar atarak
Nasıl titrerdim nasıl korkardım gelecek günden ve acılardan
Oysa güzelim,
Bir gün sen çıkıverdin karşıma
İşte o gün açıverdim kapılarını yüreğimin
Önce birer birer ve sonra hepsini
Bütün güvercinler havalandı gökyüzüne
Önce küçük bir boşluk sonra rahatlama
Meğer yaşam ne güzelmiş, bilmiyordum hep güzelmiş
El salladım güvercinlerime, gelmeyin artık dedim
Kimsenin yüreğini hapsetmeyin
Özgürlük bu, yaşam bu, aşk bu dedim kendi kendime
Bağırdım onlara bir daha geri dönmeyin
Kapılarım artık kapalı, sonuna kadar
İçimde bir tek sen varsın artık
Yalnızca sen ve sen
