İbresiz bir saat…
Yapraksız bir takvim…
Çok şey mi istiyorum sanki…
Güvenmiyorum ki ben bu hayata…
Ki hayat,ertelemiyor ki yapacaklarını…
Korkuyorum…
Korkuyorum bu ahiri zamandan…
Ertelenmiş mutluluklardan…
Susan dillerden…
Uzanamayan ellerden…
Gerçek olma ihtimalli rüyaların sadece rüyada kalmasından…
Utanılan tüm güzelliklerden…
Ertelenmeden…
Ertelenmekten…
Güvenmiyorum ki ben bu hayata…
Dün,bugüne güvenmedim…
Bugün,yarına…
Korkuyorum ki ben bu ahiri zamandan…
Ki içimde hala sevgi varken…
Onu da kaybetmeden…
Seviyorum’a hala dilim dönerken…
Ne diye çekineyim elini tutmaktan…
Gözlerine bakıp seviyorum demekten…
Ki ben korkuyorum yarından…
Hala yaşıyorken…
Hala varken…
Ne diye erteleyeyim sevgimi…
Güvenmiyorum ki ben bu ahiri zamana…
Yarını meçhul hayatıma…
Hala saklıyken tüm kötülüklere inat içimde bir güzellik…
Ne diye erteleyeyim…
Bir anda geçip giderken hayat üstelik…
sevnur şaylan
