İZMİR AĞLADI
Gittin,
Tüm acıları yıldız misali serpeleyip yüreğime,
Harabeye dönen hayatımı, beni,
Bu koca şehri yıkıp geçtin,
Tek beni değil, martıları, denizi,
Öylece boynunu büküp,
Gözlerimdeki yaşla,
Kalbimdeki yasla,
İzmir'i ağlatıp gittin.
Şimdi gözlerimden sen damlıyor,
Bu şehrin sokakları,
Sen damlalarıyla yıkanıyor,
Deli bir rüzgar esiyor buralarda,
Yokluğunun ayak sesleri çınlıyor kaldırımlarda,
Tek ben değil sevdiğim,
Bu koca şehir,
İzmir ağlıyor.
Bak,
Dinle,
Martılar çığlık çığlığa,
Seni, sadık bir sevgili gibi iskelede bekliyor,
Tek boynu bükülen sen değilsin der gibi,
Gidişine tek ben değil,
Koskoca şehir,
İzmir ağlıyor.
Bu koca şehir
Sensizlikle yıkandı,
Bu koca şehir
Sen giderken sessizce ağladı,
Mavileri çıkarıp koynundan, karalara boyandı,
Gidişine tek ben değil sevdiğim,
Koca şehir,
İzmir ağladı.
Sensizim,
Sesim çıkmaz, sessizim,
Bak gözlerime, anla,
Nefesimdin, nefessizim,
Canımın canını aldın giderken,
Dermanım yok halsizim,
Bir beni değil,
Bu koca şehir,
İzmir ağladı.
Ayşe MANAV
