GEL ARTIK
Nedenini bilmediğim bir arzuyla bugün hergünkünden daha çok istedim yanımda olmanı.
Kolay değil,sensiz olmak, içinin yarısını boş tutmak,
kolay değil her sabah bir martı sesiyle irkilmesi bu yoksul bedenimin.
Ancak bu ayrılığın bir süreliğine oluşu,teselli dolduruyor yüreğime.
Her ne kadar bu sürenin uzunluğunu bilmesek de sonunun olduğunu bilmek umutlandırıcı.
Zaten her şey umut edebilmekle başlamadı mı ?
Seni düşünüp de kendimi kaybettiğim vakitlerin anısına yazdım bu mektubu sana.
Bazen otobüste iki sevgilinin başlarını yaslayıp uyurken ki
rahatlığında, bazen sokakta babasının elinden tutan bir çocuğun gözlerindeki güvende bulurum seni.
Düşündükçe şair olasım gelir ve hep hasretini bir uçtan bir uca yakasım gelir...
Bir kuş hafifliğinde sana akar yüreğim, yokluğunda yok olmaktan
korkarak.
Haziran güneşinin çocuğu...
Hadi gel artık.
Dayanamıyorum hasretine.
AYSUN PAKSOY
