Sukut Gül Sahnelerin
Nazi işkencesi görüyor gönül
hangi susa kapak atsa rahvan nalında hayat olan taşra güzergah (ayazmasına can ektiğin)
yamaçlarda duvağını yitirmiş yelesinde usul edası kınalı bir ceylan bakışı örsen
sise dizili günlerde nur uçkunu ruhun eğilip hangi şiire soluk bir gövde gölgesi görünsen
hürmet ses vermeyen ıslık ışığını kaybetmiş yön fırtına harelerinde çığlık bir es/en çığlığa
bilirim yalnız dil sürçmesidir daha konuşmak lehçesini çözemedikki kemiğe etin
bakıp görmenin parlak ve hazin hazinesi gün(gece)batımından mı darda
ardakalan kör yol kalbinin çivit hali bir hazan sancağında kurulu erozyon okyanusa nazır
kapandığında perdelerin taş ve suyun ganimeti gözlerinin karasına oturmuştu ilkin
hatırla gelecek dörtnala güz dört yanında Ay'ın koynundan kaçkın ve karanlık
yüzünün dalga sesleri
bin üzüntüden buzul bir alkışla bu üşümenin senfonisine hazır
hazır gündelik bir zevkle şakşaklanan siyaha çalınan yoksul zenginlik
menzili eksik gülünen gül fazlasıyla sulak bir alanda saçları dağınık
ve artık pan(do)mim rengi sukuta kızıl perdeleri sahnelerin
düşe yıldız damlarken düşüncende tahtırevan bir ırmak kuruyor Nazi işkencesi görüyor dedim ya gönül
adımlarına romatizma çatıları kuruluyor kar sıkıntısı çekiyorsun nicedir
ayaklarının altında deprem kuduruyor kristalini ciğnediğin ve geçtiğin safiyetten
hangi bayrağa dadansan uzak liman uğrak halat sıkıntısı
incinmiş sarmaşık kızıl ve beyaz
ten ve kan ah o kırık bir manayı menekşe yaprağıyla karşılayan geçmişin
yenile yenile toprağı belledin bitti ölümle yaşam arası duygudan empati kavgan
öğrendin sen olduğun için var/olan herşey bir kalkışma bir dayanışma barışa dair
zentin dalı yetişmese de yetişir sözden öz çimen ah o güneş otu
barış için dünle bugün alnında ömrünce yanıp tüten
hüngür hüngür bir yasla kalp kalbe sıkışan eller yabancısı olduğun değil
değil yalnız savaşla savaşa savaşa bu halyeti ruhiyyeden barış içindeliğin
servettir ezik tebessümün ve avaz avaz matemin cevşen tozundan kazanılan
bu Anka külü yeniden kanat çırpması insaniyetin!...
Ey Nazi işkencesi gören gönül rüzgar olsan da kuş tüyü gibi sarılmayı bileceksin
güvercin kanadına dokunmadan beyazı maviyi göğü sevdiğin gibi hissedeceksin öpüşmeyi
çünkü sahibisindir şimdi huşu kuşunu uçurmuş bir mabedin....
....her madenin cevherini gözyaşıyla ovuşturmuş bir bilgeliğin!...
