Ölü Bir Martıyım
Ben ölü bir martıyım
ne kumrular gibi destansı bir aşkım
ne de göçmen kuşlar gibi
terkedişlerim oldu.
Buradayım
ne geldim ne de gideceğim.
Emaneten geldim zannedenler
vazgeçtiler benden ve gitmelerimden.
Bazen gözgöze geliyorum
‘evsahiplerim’ le kaçırıyorlar bakışlarını.
Ait olmadıkları topraklarda
beni ancak yok farzederek yaşayabilirler.
Ben ölü bir martıyım.
Bir geminin arkasından
gittiğim dostlarımla,
her seferinde
yalnız dönüyorum ‘karaparçam’ a.
Gitmeyeceğimi bildiğimden
uzun yol dostlukları kurmuyorum.
Ne sıkıcı bir düzenle uçan
göçmen kuşlara,
ne yırtıcı kartalların
yanlızlığı kutsayan hallerine özeniyorum
Bu karanlık denizler,
bu ölü balıklar,
bu bana aldırmayan vatoslar oldukça
ne ölmekten korkarım ne de yaşamaktan.
Şimdi;
şefkatsiz ellerde
kanatlarım uçmaktan vazgeçti.
Ruhum şaşırtıcı bir intihar yolu buluyor.
Bir şairin;
“kuş ölülerine” ihtiyacı vardır umuduyla
bir rakı masasına pike yapıyorum.
Ben ölü bir martıyım..
Yazan : SuaRe
