Ne mavi bir ay düşeceğiz geceye
ne de sevişken ayaklarımızı tuzlusulara demirleyeceğiz
körebe oynarken ayrılık başına döndük sevgilim
koynundan kaçan uykuları topluyorum hergece
bir ses yalnızlığıma saplanıyor
şen kadın: 'seni seviyorum'
gözyaşlarının bağını çözmüş koşuyor
ah köreltilmiş karanlık
yüreğimi mayın tarlasına düşürdüm
ıslanmış kibritimi geri ver
kanımı barutlayıp çakacağım
öyle bir leşlik ki bu ayrım
hıncımı ortaçağın karanlığına salsam
tanrılaşır vicdanım
duy beni kan kaynatan kudüs
kuşatılmış kentlerin inancı
Tantalus'un agonisiyim
nezaman dudaklarıma nemlense dudakların
Michelangelo'nun mermerine oyulur dudaklarım
Argos'un veledleri uykudan uyanalı
gizlenecek yerde bulamadım
umutlarım piyasalara düşeli uluorta okşanır olmuş
artık eskili mektupların tozuyla soluyorum hayatı
bir kelebek kozasına kapandı ömrüm
nereye uçursam hayallerimi
mezarımı kazarken buluyorum kendimi
günahkar mabedine dönerken sevgilin
meçhule ertelendik sevgiliM
seraceddin baran
