Ucundan Kan Damlayan Hançerdeyim

Gün
Grinin tonlarıyla uğraşta
Geceye özlemdeyim
Güneş
Kirli duman rengi
Bulutlarla oynaşta
Ben her zaman sendeyim

Ve yağmur
Önce selamladı yaprağı
Sonra kucakladı toprağı
Vuslata sevinmek var
Lakin sensiz kederdeyim

Şimdi gün
Kan kırmızı oyalanmada
Çek git; uzan yatağına
Sevdamı kıskanan güneş
Ben hala geceye özlemdeyim

Ey ay yüzlüm üzüm gözlüm
Kim bilir imdi neredesin
Ah bir bilsen
Ben adına sevda dedikleri
Ucundan kan damlayan
Hançerdeyim.

Harun Nevruzoğlu |