Bir ümit yeşeriyor içimde,
Sanki karanlıklar boğuluyor...
Sanki güneş açıyor göğsümde
Bir kıvılcım gittikçe coşuyor...
Dünya dönmekten mi yoruldu ne? !
Sanki yere basmıyor ayağım...
Annem bir masal anlatsa yine
Sanki Kaf Dağı'nı aşacağım...
Neden ama herkes düşman
Neden böyle küs yine dünya? ! ...
Ne düşünsem yanlış
Ne söylesem hata
Duygularım dahi suçsa...
Sanki birileri melek tâ baştan,
Birileri inadına şeytan...
Sanki artık sabrım da kalmadı
Deprem olup sarsacak gibiyim...
Zira kimse de bana sormadı
Sanki ben 'yaradılan' değilim...
Sanki bir ben anlayamamışım
Hem bî-haber hem de avâreyim;
Sanki bir ben yolumdan sapmışım
Hem günahkâr hem de bî-çâreyim...
Gene birilerinin yüzünden
O birileri ki
Benim yerime düşünüp
Benim adıma konuşuyor.
Yeter be! ! !
Bırakın biraz da ben gülüp ağlayayım...
Sanki birileri aktan
Birileri.oktan...
Sanki sevmek ve sevilmek ayıp
Sanki bir benim... bir ben suçluyum;
Sanki huzur ve mutluluk kayıp
Sanki bir ben bunun mes'ulüyüm.
Sanki 'sus' demekle iş bitecek,
Sanki göz kapamakla vicdanım...
Sanki balçıkla güneş yok demek,
Sanki 'yok' demekle umutlarım...
Sanki ölüm daha mı güzel ne? ! ...
Sanki çok daha vefalı bu daracık kuytular...
Ve kanımın ısıttığı kaldırımlar
Sanki daha benden...
Bu uyku...
Bu susuzluk...
Sanki...
hakan pomakoğlu
