sana dair hüzünlerim
kesik kesik nefes alıyor
ve ben her beklediğimde ölümü
yeter deyip hayata
ölemiyorum
kaçıncı bekleyişim bu /sonları
kaçıncı soluduğum /toprak kokusu
kaçıncı yakınlığı ruhumun /beyaz mermerlere
kaçıncı kaybedişim /kendimi yokluklarda
deniyorum
bir bir çekiyorum tombalamdaki taşları
banko yapmak bir yana
tek pul bile koyamıyorum
kader kartımın üstüne
herkese veda edip
daha kaç kere yatacağım yatağıma
kalkmak istemediğim uykulara
azap mı yoksa beni alıkoyan ölmekten
her bir azam zaten azapta
biliyorum
bir masalmış yaşadıklarım
kimin yazdığı meçhul
hani şu anonim olanlardan
vermişler bir rol oynuyorum
az kaldı perdenin kapanmasına
ve rolümün bitmesine
replik belli
biri pimi çekiyor
ve ben ölüyorum
sözüm vardı iki tane Yaradana
birini zaten tutmadım
öbürü için çabalıyorum
hayatla ölüm arası çok uzak
belki bir o kadar da yakınmış
her şey anlamsız şimdi /hayaller gibi
affet Allahım
ben gene sözümü t
u
t
a
n
m
ı
y
o
r
u
m…
ayten karakaş
