Gün...
Sen, sazın
Ben, sözün vurgunu
Aynı türküde geçiyor adımız
Dudaklarımız, sus yorgunu….
Sen, kadere
Ben, kedere bitkin
Ayrı yolu seçiyor ayaklarımız
Parmak uçlarımızda kin…
Sen, yarsız
Ben, arsız bir şehre esir
Ne zaman gözlerine baksam
Nutkum tutulur, soluğum kesilir…
Sen, düşüne
Ben, döşüne ahir
Saçının bir teline dokunsam
Yıkılır, talan olur bu şehir….
Sen, ses
Ben, sus kadar çığlık
Bazen zor geliyor ağlamak
Yağmur kokuyor üstüme sinen yalnızlık…
Sen, uzak
Ben, tuzak vakitlerde sürgün
Ölüm gibi bir şey seni yaşamak
Sensizliğe dokunduğum her gün…
.....
