ÇalınaN BahaR...
Hangi rüyaya girsem maviler suskun
Grilikler kılıç çekmiş göğe...
Beyazken düşler karardı anın
Yüreğine yerleştirmişti hüznü
Siyah saçlı adamın...!
Ara ara akları gibiydi mutluluğu
En tatlı yerinde kesmişti yaşamı
Elma gibi ikiye...
Çekirdeğinde kalmıştı sevmişlik
Korkardı yüreği dilinde yarınsızlık
Ne meltem, ne poyrazdı
Adı yoktu rüzgarının!
Upuzun yolları vardı sevdanın
Daha gidilecek patikaları
Bir de hayaldeki bir kulübesi belki
Yalnızlığa açılan kolları
Boşlukta salınan umutları
Derken uçuk bir pırıltı düştü
Yaşamın olmadık yerinde
Kırgın bir gölde buluştu
Nilüferi gördü görmesine
Belki sevdi de sevmesine
Şiir gözlü adamın...
Yüreği ezeli buruktu
Nilüferde solgundu
Bir gün....
Bir bahar çalıp kaçtılar
Sonra kışa düştüler
Lal olup sustular
Yalnızlıkla ölümü konuştular
Belki de hayat buydu
Nilüfer alışıktı köksüzlüğüne
Yakasına takılmasa da sevdanın
Siyah saçlı adam nilüfere şiirler okurdu
Gecenin en tenha saatlerinde...
Gece karası saçlarına döndü yüreği
Nilüfer beyaz yapraklarında
İnatla şarkılar söylerken uyandı sabaha....
Neslihan Yazıcılar
