Bakıp kalacaksın, ben giderken narımdan,
Sen şimdiden şimdiye alış, bensizliğe.
Ve ben çoktan alıştım, biliyor musun?
Yanı başımda olsan bile, sensizliğe.
Yakıp donacaksın, son mumu mezarımdan,
Ölümün tatlı uykusu, acı gelecek.
Hangi fren sesi, hangi zehirli kurşun,
Belki hesabıma darağacı gelecek.
Akıp gideceksin, bir gün, şu kaldırımdan,
Almayacak, ne camiler ne kiliseler.
Ceset, gözlerini kapayacak da,ruhun
Gördüğünü bilseler de bakmaz kimseler.
ismail tekin
