MELTEM KOKUSU...
Bilseydin..
kasırgaların öfkesini
alnından düşürdüğü hüznü
savurduğunu...
bilseydin...
Onulmaz yerlerinde,
kumsalda gıcırdayan teknelerin
sesle ağladığını duysaydın
dağılırdı mazgallara iç süzüşlerin
görürdün kendinden kaçışını
Bulutların gözyaşı düşürdüğü gün
sana toprak kokusu taşıyacak
göğsümün üstünde nice sancılar
mavisine bulanan turkuaz düşlerle
gök gürültüsü alkışını yapacak
en bitti dediğin yerde...
Şimdi git...
düşer belki yanına meltem kokusu
acını temizleyerek arkandan,
sürülmüş tarlalarda kalmış son gidişine
ellerimi sürerim avuçlarım bereketlenir.
Yeniden gelecek yolların
sinmişken kokun hazana
zaman kırpıntıları kaldı yanımda hatıra
kıyılarıma çekilecek menevişli halin
epridikçe sevgindeki gerçekle düşeceksin
hep tanıdık yanlarıma...
Yalnızlığın bakışı değerse
en bildik yerlerimle avun şimdi
bende kalanlarınla sarıl kendine
tangonun verdiği en asil haliyle
bırakma belimdeki elini..
Şimdi Rodrigo zamanı
ekim özlem biriktiriyor
bir yaprağın sarısında sabırsızlanan zamana
bir tutam gölge saklıyorum senden
unutmayayım diye yarınlara...
Nesli YAZICILAR
