Elleri kocaman yağmurlarla
Pencereden güz yerleşiyor gözlerimize
Silkinerek düşünce anılardan
Geride kalan zambaklar hüzünlü
Mor düşlerimizi uyutuyor sessizce...
Hangi sevginin yorgun durağısın
Ki dokunsam avuçlarına
İçime karanfiller dökülür
parmak izlerin kalır gözlerimde
Artık uyumalısın hüzün...
Gece mavi ürpertilerine sokulur
Dipsiz bir göl duruluğuna
Yüzünü düşürür bendeki özlem
Mum alevine saklar kendini
Karanfil kokuları damlar
Kırmızı şiirlerini okurken gece
Artık uyumalısın hüzün...
Ve özleyiş...
Avuçlarımda kalan kızıl bir gülümseme
Gözlerimde ellerinin izi
Ki dokunsam avuçlarına
İçime karanfiller dökülür
Artık uyumalısın hüzün...
