Büyüdüm...
Yüzünü düşlerime astım
Kastım geceye
İhtiyar topal sakat bir heceye
Şiir dedim
Yıllarca dinledim aynı öyküyü
Her duyuşumda o yanık türküyü
İnledim…
Yola düştüm zamansız
Kansız insancıl ölümler gördüm
Ve çocuk kokan mayın tarlaları
Anne korkuları sinmiş odalar
Yarama kuytu ayazlar değdi
Yaşamak böyle bir şeydi
Sustum
Bekledim…
Sokak lambalarının altında
Geç kalan ayak sesi oldum
Yanağından sızan gözyaşı
İçimi sızlatan bu aldanışı
Sevdim…
Şehirler bombalandı
Kayboldum kalabalık korkularda
İçimde insan sesleri
Üstüm başım sensizlik
Kırık sancılar ortasında
Hiç kimseydim…
Bakire düşler ördüm
En mahrem uykularımdan
El değmemiş göğüs uçlarına
Susamış dudaklarım
Acemi çocuk telaşında
Mutluluğu emerken
Geç kalan yarına inat
Büyüdüm…
Yusuf OBALI
