sevgilim
Akıllı kadınsın diyorsun bana,
Bu gün telefonda.
Bu akıl sana olan duygularımı anlatmaya yetmiyor ki,
Ayrılıklar,
Sonbahar yaprak dökümü yüreğimde,
Gözlerim yaş içinde sensiz gecelerde,
Soğuk odalardaki yokluğuna sarılıyorum,
Seni ve hayallerimizi kucaklıyorum.
Elbise dolabındaki kalan giysilerine sarılıyorum,
Bıraktığın boşluğu ısıtıyorum.
Ellerime dokun, yüreğime dokun,
Gözlerime dokun sevgilim,
Yokluğundaki acılarıma dokun,
Dokunuşlar, küçük ağrılar bırakır mı sende,
Öyleyse bana bırak tenime tenindeki terinden,
Ben sensiz gecelerde
Düşünüyorum sevgilim,
Adımladığımız bu aç sokakları,
Karanlık loş varoşları,
Yürüdüğümüz yoksul on yılı düşünüyorum sevgilim,
Kimse bu sevgiye destek olmadı,
Nasılda acımasızlardı,
Biz nasılda acemiydik hayatta,
Nasılda acemiydik insanları tanımakta,
Hep severdik insanları sevmeyi,
Ama yinede beğendiremedik kendimizi,
Yoksul sofralardaki tek lüksümüzdü aşkımız,
Yokluktan var eden aşkımızı yerdik, doyuncaya dek,
Sevgilim,
Ben bu gece senin bana verdiğin kudreti düşünüyorum,
Bana dayanma gücü veren aşkını düşünüyorum,
Seninle değil on yıl,
Değil sürünmek vaadetse tanrı,
Tanrının bana verdiği bir ömrü,
Sana adıyorum sevgilim.
özgür han
