Henüz Yaşadıkça
Yorardı altın üstü yokuş
Sonuçta varmak tırmanışa karşılık…
Halbuki sadece aradığım aydınlık neden
Sürekli karaya kayboluyor
Yalnız ölüler aranmaz
Her topraktan uç verir…
Fuzulî insan güruhuna karışıp
Çoktan dolanışım fark etmeden
İçe kaçık çıkış
Ucunu bulmak
Onca tekrardan sonra…
Alnımın akı akmadan
Ey kendim!..
Yanılgı yarılmalı ha gayret
Son kez olmayacak açılış
Bitmeyecek tıkanış, bilsem de…
Sevim Türkoğlu