Kız kulesi
Önce bulut ve deniz vardı
Uzaklarda…
Bizi anlatan!
Sisleri aralanan
Güneşe eğimli
Kız kulesi yalnızlığının
Öpüşen dalgalarında
Islanan yağmur.
Rıhtımda bekleyen
Güz düşkünü biçare
Elinde gümüş gül
Alnında sahipli sevgiler.
Ve…
Bir gemi geçiyor uzaklardan
Ve yakamoz oluyor gece
Limanına çekilip
Çapası yüreğine takılı
Issız yerlerde özlenen
Elerinde kopuk küskünlükle.
Şimdi dağılan sesler süslüyor,
Yürek de ki taze sızıları
Fideye döndürmeye öykünen
Açmaya yüz tutmuş yaşamla
Elsa’ya mektuplar yazan
Bir erkeğin özlemi kayıyor
Yıldızlardan…
Ne zaman görse kız kulesini
Ayrılığına eş tutan izler taşıyor.
