Zordur İçten Ağlamak..!
Zordur içten ağlamak..Gözyaşı dökmek değil bahsettiğim elbetta.Ama damlalarımızı dışarı değil de içeri akıtmak da denilebilir..
G ülerken bile ağladığınız anlar oldu mu hiç??Dengesizce davranıp mutlı olduğunuz için bile gözyaşı döktüğünüz oldu mu?..
Sıkılıverirsiniz birşeye zaman ve mekan ayrımı gözetmeden..Hiçbirşey istemezsiniz o anda kendiniz dışında ne bir ses,ne bir yüz,ne de bir dokunuş..
Duymak istediğiniz sessizlik,görmek istediğiniz ise sadece boşluk..En ufak bir ışık dahi rahatsız eder sizi Çünki aslında gördüğünüz ışık karanlığın maskesidir!..
Yakarırsınız içinizi acıtırcasına ağlamak istediğinizi..
Ama ağlayamazsınız..
Gözyaşlarınızla verdiğin bu mücadelede hiç bu kadar aciz kalabileceğinize olanak veremezsiniz..
Ama eğilirsiniz hiç olmadık anda,yalvarırsınız çığlıklarınızla,''Sana ihtiyacım var ne olur gelll...''diye.
Kızarsınız..Ağlamak bu kadar zor olabilir mi?..İnsan ağlamayı bu denli arzu edebilir mi?..
Yolu gözlenen bir sevgili misali paralar yüreğinizi,gelmediği heran için..zorlar sınırlarınızı..
Hani geleceğini veya gelmeyeceğini bilseniz,belki..ama amaçsızca bekleyiş veya trkediliş..
işte bu en kötüsü..
Bilmez gözyaşı bedende kaldığınız müddetçe sahibine zarar verdiğini..Bazen akmak istemediğini o kadar belli ederki bize,yanağınızı okşarcasına süzülüverir yavaşça..O da üzülür aslında kimi zaman..
Gitmek..Biran önce akmak istediğini gösterir size,bir nehir misali akar elinizde olmadan..Kaybedecek hiçbir şeyi kalmamıştır.çünki damlalarından başka..
Duygularınızın iniş ve çıkışlarıyla beslediği;gözlerde buğuya,rahatlatıcı bir sele ya da hıçkırıklara dönüşür..Yüreğinize gömdüğünüz yıldızları,yürek yordamıyla gözlere sunmak..
Göz ile yürek ekseninde yaşanan savaşta,ellerine çiçek tutuşturan,damlalarını yangınlarına veren çaresizliğin dökülmesidir.Gözlerden..!
ALINTI
Kimsenin öğretmediği bir şeyi öğretmeni isterdim ayrılırken
Ama sen herkesin öğrettiğini yineledin
Şimdi AŞK inançlarını yitiren bir ayyaştır köprü altlarımda...
