ARDINDAN
(1)
Tren kalktı!..
İstasyon boş,vakit;gece yarısı...
Ben?seni?kaçırmışım!...
İçi bensiz trenlerin yolunda mı gözlerin?
(2)
Bir siyah karpuz gibi kırıldı gece..
Yarıldı içim;
...Sen sızdın!..
(3)
İhtiyar bir konağın,iki karanlık duvarı arasında
Sallanıp duran bir sarkaç gibi bıraktın beni;
Boynumdan zamana asıp!..
Mammer Erkul