Duman da Güldü Çocuklar da...
Sessizce kesti bıcak ruhu...
Çaresizliğin gururu öldürdü
Rüyaları bile rahat bırakmayan acılar
Ve alçaltan çığlıkların ardından
Sadeleşen beden
Başkalaşan ruh
Sıradan
Kasap ve et...
Korkulu bekleyişler dışarıda
Utanılan temenniler
Pişmanlık ve anneler...
Kınalar yakıldı diğer yanda
Alaycı kantarlar
Darasını aldı dostluğun
İmkansız yardımlar
Yara sarma telaşında
Gizli sevdalar ağıt yaktı
Habersiz
Sessiz...
Dualar mırıldandı
Vakitlerinde kıyamın...
Endişelerini sattı bir kadın çocuğuna
Umut topladı şakalardan
Bir çocuklar inanamadı
Nasıl olur?
Dağlar yatmış acılarda ağlıyor
Güneş ateş içinde bakmış
Dumansız ocaklar da...
Bıçak ben değildim
Suç sizde değil
Olan oldu ama sonun da
Şükür ki
Ocak yandı yeniden
Duman da güldü
Çocuklar da...
Bülent Özdemir
