EYLÜL AKŞAMLARI
Gönüller bir garip hasta olur eylül akşamlarında
Gözlere hep yaş dolar böyle ayrılıklarda
Sonra kaybolur insan kendini arar anılarda
Boğulur da bulamaz ismini, o bembeyaz sayfalarda
Kul köle olur insan yanıp durur bütün kapılarda
Sorar: “Sevdiğim nerede, hangi yollarda?”
Diyemezler ki: “Sevdiğin bataklıklarda,
Sevdiğin boğulmuş, kaybolmuş o yıllarda
Sevdiğin eskimiş, yaşlanmış o anılarda…”
Gözlerini açtığında bulamazsın ya kendini dünyada
Kendini de aramaya çıkar insan, bu ıssız patikalarda
Sonra bir mezar arasın kendine mezarlıklarda
Hani bir demet çiçek arayıp da bulamazsın ya
Hani bir tutam anı arasında kaybolursun ya
Hani bir yudum sevgi istersin de vermezler ya
Hani bir damla gözyaşı dökmek istersin de ağlayamazsın ya
İşte böyle bir gelecek bekler insanı sonbaharlarda
İşte böyle bir ayrılık bekler insanı EYLÜL AKŞAMLARI’nda…
DİLEK ÇAKMAK...
