Her gece
Yorgunum, yorgun çoooook yorgun
Kapanıyor gözlerim
Duramıyorum ayakta bitkinim
Uzanıyorum yatağa
Yatakla bütünleşiyor vücudum
Benliğimin senle bütünleştiği gibi
Yakıyorum baş ucu lambamı
Karşımda resimleri sevdiklerimin
Alıyorum elime kara kaplıyı
Yazıyor, yazıyorum durmaksızın
Sanki bitkin olan ben değilim
Sadece sensiz olan beynim
Durmuyor kalem kağıt üstünde
Anlamlı anlamsız harfler
Birbirinin üstünde
Yaş otuz üç yazıyor yazıyorum
Yorgun bedenim sarıyor benliğimi
Titriyor elim kolum
Yazmak istiyor aklım ama
Hükmedemiyor ellerime
Duruyor kalem
Kapanıyor kara kaplı
Sonra usulca ışık sönüyor
Yorgan ince ama yinede sarılıyorum
Kapatıyorum gözlerimi uykuya doğru
Aslında uyumuyor
Senin kollarına yelken açıyorum
Her gece belirsiz saatlerde
ufuk murat uğur
