Yanıl(sa)ma
Her renk kendini yakar bu kentte
ulu orta
Geride bir avuç kül/gri
...
gölgesinde bezgin düşüncelerin
antik bahçelerden çocukluğumu topladım
kadınlığımın ağırlığı
göz ucumda/yaşlanırken
yosun yatakları dağınık
ıhlamur ağaçları mahçup
gönye ile çizilmiş kadın suretinde gökyüzü / nemli
toprak rüzgarın kucağına oturmuş / savruk
uzun ve suçunu bastıramamış
bir mevsim kabardı saçlarımda
beklediğim
yağmur kokusu / toprağın göğsünden sızan
-kıyamet çanlarını çalan sen olacaksın
ve ben senin mahşerine günahsız geleceğim
günahkar mevsim(im)-
-gülezar-
gül olmak neyi değiştirir
parmağımın ucunda asılı dururken acım
avuçlarıma sızan kan
ikiye bölsün yaşam çizgimi
bana yaşamadıklarımı verin
gerisi sizde kalsın / ömrümden armağan
...
rengi yok gülümseyişlerin
elimde kalan bir avuç gri /kül
İlknur YILDIRIM..
