*ŞEHİRSEL AŞK*
yana yakıla kuşanmışken sensizliği
köhnemiş bilmişliklerimle
geceleri dumana bürünen bu şehirde
büyüttüm ben aşkı...
kömür koktu yüreğim
islere bulandı yatağım
zehir akıttı bedenim
çiçekler zehir koktu...
bir yanı eksik kalmış çocukluğumun
ağıdını sen mi yakacaktın
ucu bucağı yok inançlarımın
ucuda bucağıda bende yitti
bu şehri sakladım ellerimde
biraz mağrur
gururu ve öfkeyi saçlarında taşıyan bu şehri
ben ağladım şehir sustu
ben sustum şehir kan kustu
neden sonra anladım
bu şehir biraz seni
ama en çokta beni büyütmüş
aşk diye...
İlknur YILDIRIM...
