Soğuk bir kasım gününde buldun beni.Çaresiz,ürkektim korkmuştum.ismin korkutmuştu en başta,sonra davranışların...Aslında ben öyle görmek istemiştim.Nereden bilebilirdim ki apayrı olduğunu...
mutluluk yakındı.Her gün konuşuyorduk...Ortak olduğumuz bir ilgi alanımız vardı.çoğu zaman onunla ilgili konuşuyorduk...Sonra bir baktım...bağlanmışım sana sonsuz değer vermeye başlamışım...
Doğru ellerde olduğumu anladığım için belki de bilmiyorum.Sonra gittin... beni bir esintiyle başbaşa bıraktın.Kuvvetli bir fırtına'dan esinti'ye geçince afalladım,rahatsız oldum sanırım.
Sen;neşeli,duygusal hani hep derdin ya "RÜZGARIMA KAPILAN KOPAMAZ"diye... Haklıydın ben kapıldım ve kopamadım.Şimdi özlemler içinde yüreğim.Oysa hiç konuşmadık.belki de ben bir hayal kurmuştum onu yaşatıyordum kafamda bilmiyorum.bunu ancak sen döndüğünde anlayacağım.
Biliyorum bir gün yataktan kalkıcam mahmur gözlerle bilgisayarımı açıcam ama seni görücem.bana "DÖNDÜM İŞTE BURDAYIM" diyeceksin.ben büyülenmiş gibi bakacağım ekrana.mahmurluğumu alacak o sözün."DÖNDÜM" diyeceksin "Anlat bakalım ben yokken neler yaptın yaramazlık yaptın mı?" Ben sessizce "hayır" diyeceğim "hayır yapmadım"ama sesim gür çıkmayacak.Çünkü yaptım seni çok özledim ve her gece ağladım.Şu anda bu yazıyı yazarken olduğu gibi ağladım.
Rüzgarına kapıldım ve rüzgarından uzaklaşınca eksik hissediyorum ruhumu bulamıyorum sanırım o seninle beraber gitti...
Gelirken ruhumu da getirir misin?
Ama daha fazla gecikme olur mu?
seni çok özledim çünkü
esintiden esen rüzgara