Acele et.
Islanmak istiyorsa çatlamış saçların
Bahar kokulu toprağın yüreği gibi
Yağmur sonsuza dek yağmayacak
Acele et
Aç göğsünü ufuklara şimdi durmadan kalbin
Acele et
Yıldızların arasından senin yıldızını göreceğiz
Ve senin çiçeğini çiçeklerin arasından
Bir defa koparacaklar
Bir defa kopacak son fırtına
Bir tane sen, bir defa sen, bir defa son
Bir daha şimdi olmayacak
Bu şarkıyı bir daha duyamayacaksın rüzgarın kucağında
Bu dans, ağaçların dansı bitecek Güneş batmadan
Bir defa doğacaksın
Ve bugünkü Güneş bir defa doğacak
Bakınca ruhunla bak gözlerine kadının
Acele et batıyor Güneş
Bugünün cenazesini kaldırmadan dün geceki gibi
Hücrelerinle kokla tabiatı, bir daha dokunamayacaksın
Bir daha kapanmayacak gözlerin, hücrelerinle uyu
Bu elmayı santim santim ye, tüm yapraklarını öp çiçeğin
Acele et kervan göçüyor
Bitmez sandığın yolun yarısına bir çırpıda geldiğin gibi
Bir çırpıda son çırpınış, son defa son dalga gelecek
Okyanusun karnına göçtüğün zaman acele etme
Sonsuzluğa yetecek vaktin olacak.
MUHAMMED BOZDAĞ
UNUTUŞ
Yum gözlerini, yitir kendini karanlıkta
göz kapaklarının kırmızı yaprakları altında.
Gömül vızıldayan sesin
düşen sesin halklarına
ve uzaklarda yankılanan
dilsiz bir çağlayan gibi,
davulların çalındığı yerde.
Bırak kendini karanlığa,
kendi etine gömül,
kendi yüreğine;
kemik, o mor şimşek,
kamaştırsın gözlerini, kör etsin,
mavi göğsünü göstersin akşam ışığı
körfezler ve gölgeli koyaklar arasında.
O sıvı karanlığında uykunun
ıslat çıplaklığını;
kıyıya kimbilir kimin bıraktığı gövdeni,
o köpek danteli unut.
Sonsuz kadın, yitir kendini
kendi benliğinin sonsuzluğunda,
bir başka denizde buluşan bir deniz gibi
unut kendini, beni unut.
Dudaklar, öpüşler, aşk, her şey
yeniden doğar
o ölümsüz, o yalın unutuşta:
gecenin kızlarıdır yıldızlar.
Octavio Paz
