Utanıyorum İnsanlığımdan

Dünyada yatacak yeri olmayan binlerce insan varken ben sıcacık yatağımda uyumaktan utanıyorum.
Silahların patadığı şehirlerde çocuklar korkudan ağlarken müzik dinlememden utanıyorum.
İnsanlar yiyecek bir lokma bulamadıkları için açlıktan kıvranırken boğazımdan düşüncesizce geçen lokmalardan utanıyorum.
Televizyonun karşısında bir an savaşta ölen insanların içler acısını izlerken kapatın şunu diye bağıran seslerden utanıyorum.
Ve ölenlere üzüldükten sonra akşam nereye gidip eyleneceğimizi konuşmaktan utanıyorum.
İnsanlar bir yerlerde işkence görürken düğünlerden bile utanıyorum.
Elimden hiçbir şey gelmediğini düşünüp rahatımı bozmadan yaşayışımdan utanıyorum.
Dünyalık mallar ve mevkileri için bunları yapanların yüzüne tüküremediğim için utanıyorum.
Ve hala bunlara sebep olanların hala itibar sahibi olup karşılarında el pençe divan durulmasından utanıyorum.
Ben insanlığımdan utanıyorum....