Bıçaklı Eller

BIÇAKLI ELLER
Bir yerdeyim, nerde olduğumu bilmiyonum. Bir kapı var; arkasından sesler geliyon. Konkutucu ve sanki biri acı çekiyonmuş gibi. Konkuyla kalkıyonum yerimden, kapıyı aralıyonum. Bir adam elinde kanlı bir bıçakla yere bakıyon. Yaptığından pişman olmuşçasına
—Ne yaptım ben? Diye bağırıyon.
Yavaş yavaş kapıyı aralarken kapının seslerinden gözünü kapıya çeviriyondu, yüzünü seçemiyondum. Beni gördü ve sanki beni de öldürecekmiş gibi baktı. Sinsice yanıma yaklaşıyondu. Kaçmaya çalışıyondum ama sanki her adım attığımda ondan uzaklaşacağıma yaklaşıyondum.
İmdat çığlıkları arasında yatağımdan fırladım. Yataktan kalktığımda hayla bağırıyondum. Yavaşça yastığın altına başımı koyup bir süre öylece bekledim. Sonrada kalkıp elimi yüzümü yıkadım. Saat gecenin üçüydü ve ben bir kâbus görmüştüm. Şimdi durumum iyiydi, yatacaktım ama zaten saat altı da işe gidecektim. En sonunda duş almaya karar verdim ve banyonun kapısını açtım, duşumu aldım. İşe gitmek için yola koyuldum. Dışarısı karlıydı bu yüzden mümkün olduğunca yavaş gidiyondum. E–5 kara yolundan Göztepe mevkiine doğru giderken birden yolda bir çocuk gördüm. Çocuğa çarpmamak için arabayı sağa kırdım ama maalesef başka bir araca çarptım.
Gözlerimi açtığımda bir hastane odasında yanımda eşimin olduğunu fark ettim. Tam ne olduğunu sonacaktım. O anlar gözümde canlandı. O çocuk kimdi? Eşimin titrek sesiyle düşündüğüm şey uçup gitti.
—Nasılsın Samet?
Bende onun titrek sesine cevap olarak heyecanlı ve dinç bir ses tonuyla,
—İyiyim ya sen nasılsın? Diye sondum.
Böyle hal hatır sonmalar bittikten sonra gözyaşlarını gizlercesine elini yüzüme koyup okşadığı sırada anlıma yanaşıp öptü. Beni ne kadar çok sevdiğini bir kere daha anlamıştım.
Hastane den taburcu olduğum gün perşembeydi. Eşim beni alıp hemen eve götürdü. Durumum iyiydi. Sadece biraz başım ağrıyondu. Bunun için de dokton çok etkili bir ilaç vermişti, onu hemen aldım. Baş ağrım nerdeyse hiç kalmamıştı.O akşam eşimle güzel bir gün geçirdik.Diğer gün sapasağlam işime gittim ve arkadaşlarımla görüştüm.Beni çok güzel idare etmiş işi de yarım bırakmamışlardı.Hepsine teker teker teşekkür edip masamın başına geçtim.Bir süre çalıştıktan sonra uykuya dalacağımı anladım ve kendimi koyuverdim.Bir yerdeydik neresi olduğunu bilmediğim bir yer,o çocuk yine yolun ontasında sanki bir şey bekliyonmuş gibi.Kimdi bu çocuk? Hiç bilmiyondum ve sanırım öğrenemeyecektim.Bir arkadaşımın beni çağırmasıyla uyandım.
İşimi bitirdikten sonra psikiyatriye gitmeye karar verdim.İstanbul'da bir hastane de psikoloğa gittim.Psikolog bana olanları sonmadan ben başımdan geçenleri teker teker anlattım.Dokton bunun bir psikolojik travma olduğunu söyledi ve vereceğim ilaçları kullanırsan geçeceğini söyledi ve bende reçeteyi aldıktan sonra çıktım.Bir eczaneden ilaçları aldım.Yaklaşık bir hafta iki gün kullandıktan sonra artık çocuğu görmüyondum.Artık geçmeliydi zaten on yaşında bir oğlum vardı ve ben dahil olmak üzere annesi de onunla ilgilenemiyonduk.
Oğlum yani Cem çok iyi bir çocuktu ve usluydu benden de fazla bir şey istemezdi.Onunla oyun oynar şakalaşırdık ta ki eve geldiğimde elinde bıçak gizlediğini görene kadar.Bunun zararlı ve tehlikeli olduğunu ona on defa anlatmıştım ama o beni bu konuda hiç dinlemiyondu.Kim eline bıçağı veriyondu diye düşünüyondum içeri dadısı girdi ve dadının çocuğa yaptığı kaş göz işaretlerinden dadıdan şüphelendim,bunu dadıya çaktırmadan çocuğun odasına kamera koydurdum ve tabiî ki oturma odasına da.
Dadını çocuğa nasıl davrandığını merak ediyondum.Eşimin bu olaylardan hiç haberi yoktu.Eve erken gelip dadıya ben bugün erken geldim sen git dinlen gidebilirsin dedikten sonra Cem'le oynayarak eşimi bekledim.Eşim geldikten sonra çocuğu uyuttum ve olan biteni anlattım.Kameranın düğmesine bastım ve izlemeye başladık sonra da o iğrenç görüntüler geldi oturma odasından dadı Cem'in eline bıçak veriyon ve kanlı filmler izletiyondu öldürmenin güzel bir şey olduğunu öğütlüyondu.Hemen polisi aradık ve kadın tutuklandı.Davalar sonucu otuz üç yıl hapse çarptırıldı.
Bizde çocuğu psikoloğa getirdik ve uygun adımlarla nonmal hayata dönmesini sağladık.Artık hepimiz mutlu ve huzurluyduk.Eşim işi bırakıp çocuğa bakmaya karar verdi.