Gittiğin o günden beri,
hüzün sabahlarına uyanıyorum.
Uyanır uyanmaz resim yapıyorum,
sigara tiryakisi misali.
Kandırıyorum kendi kendimi,
Özlememiş gibi yapıyorum,
Umursamazmış,unutmuş gibi.
Hadi bak,tuvallerimdeki yüzlere.
Öyle herkes gibi değil,derinden bak.
Kalbimdeki acıyı taşıyor hepsi.
Yaklaş onlara,duyacaksın nefesi.
O nefes ki çaresiz,
O bir sevgi ümitsiz,
Ağlıyor köşesinde,
Diyor ki;
'Seveceğim gelsen de gelmesen de'
belgin özkoç