Efendimiz (sas) örneğimizdir
O insanların en cömerti idi. Onun yanında ne bir dirhem ne de bir dinar gecelememişti.
O hayâca insanların en mükemmeli idi. Gözünü kimsenin yüzüne dikmezdi.
Açlıktan karnına taş bağlar, önüne konulanı yer, bulduğunu geri çevirmezdi.
O insanların en alçak gönüllüsü, kibirsiz olarak en suskunu, lafı uzatmadan en beliğ konuşanı ve en güleryüzlüsü idi.
Medine’nin öbür ucundaki hastaları ziyarete gider ve akrabalara ilgisini devam ettirirdi.
Kaba kimselerin kendisine bağırmalarına sabır gösterirdi. Kimseye eziyet etmezdi.
Allah için amelden veya nefsinin ıslahından başka şeylerle de vakti geçmezdi.
Miskini yoksulluğundan ötürü horlamaz, zengine de varlığından ötürü yüceltmezdi. İkisini de eşit olarak Allah’a davet ederdi.
Hür, köle, cariye, fakir, zengin, kim olursa olsun kendisinden yardım istemeye gelen herkesin ihtiyacını, muhtaç kişiyle birlikte halletmeye çalışırdı.
Yolda karşılaştıklarına ilk önce selam vermek, bir ihtiyaç için karşısına çıkan adamı (kendisi ayrılmadan onu) bırakıp ayrılmamak onun güzel huylarındandı..
