SEN YÜREĞİMDE YEŞERENSİN
Soğuk bir kış günüydü,kara ayazın hüküm sürdüğü,
O günlerde tanımıştım seni,
Ne kadar da mahzundun,bir o kadar da gururlu ve mağrur
Beklemiştim seni saatlerce soğuğu iliklerimde hissederek
Seni tanımak;geçen zaman içinde,
Neredeydin bu zamana kadar ey sevgili
Bu zamana kadar boşunamı?yaşadım
Boşunamıydı ömrümün dikenli yollarda geçmesi
Ben yaşamayı seninle tattım,
Nefes almayı,yürümeyi,koşmayı,okumayı
Kısacası hayatı seninle yeniden yaşamaya başladım
Sevgi bu olsa gerek,aşk dedikleride...
Şimdi tebessümle bakıyorum geleceğe
Çünki içinde sen varsın,
Ağustos böceği var,
Adı konmamış maviş boncuk tomurcuk var
Ne diyeyim yar sana,sen değilmisinki...
Bana şiir yazmayı öğreten,
Hayatı öğreten,yaşamayı öğreten
Beni ben yapan SEN DEĞİLMİSİN EY SEVGİLİ
Tuncay Özdemir
