Tam da bu noktada başlıyor yalnızlık…
Tek kişilik sabahlara uyandığında,
Hele ki günlerden Pazar
Geceden de demli isen hüzzama
Tam da bu noktada başlıyor yalnızlık…
Alabildiğine uzuyor güneş, soğuk mu soğuk.
Zaman eylül sarısı da, gün karanlık.
Leş kokusunda düşleri deviren şişeler
Kimi çarpık, kimi kırık.
Tam da bu noktada başlıyor yalnızlık.
Şarkılar çekilmiş, şiirler suskun
Bir benim sanırdım sevdaya sancılı.
Sevda dokuz doğumda, aşk kısır.
Alabildiğine kalabalık acılarım, ağır mı ağır
Sen yanımda karabasan, ben yanım sana salık
Çalıp gitmiş takvimdeki dünler çoktan bizi
Kimi yırtık, kimi yanık.
Hiçbir şey yetmez insanoğluna
Dertlerden başka!
Senli ya da sensiz…aşk var da…
Bu noktada başlıyor yalnızlık.
Tam da düşümde düşmüşken koynuna
Şubat on dörtmüş…sevmek günü
Ben her gün seni seviyorum
Bu nasıl iş!
Günlerden Pazar olması bahane
Aslında her güne yalnızlığım.
İşte saçma bir şiir daha dizdim geceye
Gene isyan dilimde katlı kaldı
Kadere lanetliği yüklemem…
Amma….sen anlarsın beni.
Her insan yalnızdır derken
Bilmezsin ne kadar KALABALIĞIM olursun bir anda.
Arzu Altınçiçek
