mehtap ve gece
alınca mehtap kollarına
düşlediği geceyi
uzanır çırılçıplak
soğuk suların gölgesine öylece
koynunda ısıtır bedenini gecenin
yansıtırken yüzünün güleç yanını boğaziçine
yıkılırken karanlığın bedeni bir yana
ve zaman koşar adım kaçarken sabaha
izi kalır mehtabın
tuzlu,nemli ve yorgun kollarında
bir nefeslikti oysa
zaman denen hengamede sevişmeler.
gün doğarken üzerine çiselerin
ayışığı gülümser
ve sessizce güne karışır gider...
çetin özdemir
