saatler
delicesine bir yarış içinde
oya gibi yokluğunu işlerken
koca kentin karanlığında
kaybolur umutlarım
suya özlemli
çorak toprağıma düşen
ilk yağmur damlasıydın
sen varken
kendiliğinden bahar gelir yüreğime
şimdi
çocuk hüznü yüzümde
kalemimden yokluğun düştükçe şiirlerime
yüreğimdir parmaklarım
Atila IŞIK