HAYAT
Hayat çok garip,bir dakikadan öbür dakikaya ağlıyoruz,
Ben en çok içten gülmeleri özledim,yapmacık olmadan sessizce değil
Kedersiz ve dertsiz bir hayatın başlangıcıyla beraber.
Acıları artık beyaz bir tüle sarıp yemyeşil çimenlerin üzerine koyup bırakmaları özledim
Gözlerden akan yaşları kana kana içmeyi özledim,yangın yüreğimi o şekilde söndürmeyi.
Mutluluklarıma bir kitap yazmak yazabilmek ki zaten yüreğe kazılmış bir acıya rağmen tükenmez kalemle tükenmeden bitmeden mutlu olmayı özledim.
Akan zamanı geriye getirmek değil de çocukken kedersizken büyümek öne almak isterdim zamanı
Evcil acılarımı evden uzaklaştırmak gölnümü koparıp alnıma çivileyip gezmek isterdim.
Dilimin dökemediği kanı onun dökebilmesi için
Ben en çok özlemlerimi özledim dobra dobra
Tertemiz bir aşkı beklemeyi,kirletilmiş bir sevgiyi unutmak değil de,sapasağlam bir sevdayı yakalamak isterdim ağımda.
Ben en çok hayatı özledim yaşamak varken her saniye ölümü göze alarak sevmeyi özledim
Ben bırakıp gitmeyi özledim,arkama bakmadan ve hiçbir et parçasını geride bırakmadan
Evet ben en çok hayatı özledim gerçekleriyle yaşamayı
Hadi kalbim biraz gayret et ve bırak artık durmayı....
Esra Karataş
